Το πρέπει δεν είναι πρέπον

Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές έννοιες, το πρέπει και το πρέπον. Το πρώτο είναι στο πλαίσιο του αναγκαστικού, ενώ το δεύτερο είναι στου αναγκαίου.
Το πρέπον είναι πάντοτε ηθικό, το πρέπει μπορεί να είναι και ανήθικο, όμως δεν το ενδιαφέρει, γιατί πρέπει να γίνει ούτως ή άλλως. Το πρέπει πάει με τις αρχές, ενώ το πρέπον με τις αξίες. Οι αρχές είναι πάντοτε αυθαίρετες και ποικίλουν ανά κοινωνία και εποχή, οι αξίες είναι διαχρονικές και αναλλοίωτες.
Ωστόσο, η διαφορά καθίσταται ξεκάθαρη με ένα παράδειγμα.
Ας πάρουμε σαν υπόθεση εργασίας ότι ζούμε σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, όλοι μπορούν να φέρουν στο μυαλό τους κάποιο. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν λάβεις κάποια εντολή από ανωτέρους πρέπει να υπακούσεις, διότι έτσι ορίζουν οι αρχές. Η εντολή αυτή κάλλιστα μπορεί να είναι η εκτέλεση ενός ανθρώπου, ίσως και αθώου, αλλά εσύ πρέπει να το κάνεις, ενώ δεν είναι πρέπον. Φαίνεται ότι οι αρχές πολλές φορές μπορεί να καταπατούν θεμελιώδεις αξίες της ανθρωπότητας, όμως όποιος κινείται στο πλαίσιο του πρέπει, είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Από τη δική του οπτική γωνία θεωρεί ότι απλώς εκτελεί εντολές και άρα κάνει το καθήκον του, επομένως είναι φυσιολογικό.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι το πρέπει παράγει βαρβαρότητα όταν οι αρχές δε συμβαδίζουν με τις αξίες. Έτσι γεννιούνται οι διάφοροι ''-ισμοί'' που μάτωσαν την ανθρωπότητα. Όταν οι αρχές καταπατούν τις αξίες, η αντίσταση είναι το πρέπον και το πρέπον είναι αντίσταση και σε αυτό το πλαίσιο, το πρέπον είναι η μνήμη και η ισχυρότερη μορφή αντίστασης. Η λήθη είναι το ιδανικό πεδίο για να δράσει η βαρβαρότητα και αυτό φαίνεται περίτρανα από τα λόγια ενός γενοκτόνου, του Χίτλερ, ο οποίος μια εβδομάδα πριν την εισβολή στην Πολωνία είπε τα εξής:
''Who, after all, speaks today of the annihilation of the Armenians?''
Το οποίο βέβαια είναι αναφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων και μας λέει ξεκάθαρα ότι εφ' όσον κανείς δε μιλάει σήμερα (τότε) για το έγκλημα αυτό κατά της ανθρωπότητας, επιτρέπεται να επαναληφθεί. Η λήθη το επέτρεψε.
Επομένως ας συλλογιστεί ο καθ' ένας τι πράττει στη ζωή του και τι συνέπειες έχουν οι πράξεις του στο ευρύτερο πλαίσιο, και όχι μόνο τοπικά, από άποψη χώρου και χρόνου,