Αναρχισμός και αντίδραση

Πολλές φορές συγχέουμε τον αναρχισμό με την αντιδραστικότητα.
Η αντίδραση είναι εύκολα διαχειρίσιμη καθώς είναι προβλέψιμη, αφού προέρχεται έπειτα από κάποια δράση, και το μόνο που απαιτείται είναι τα αντανακλαστικά το ένστικτο.
Συνεπώς η αντίδραση είναι η πλέον επιθυμητή μορφή για τα κέντρα εξουσίας αφού δεν αποτελεί ουσιαστική αντίσταση.
Ο αναρχισμός δεν είναι μηχανική αντίδραση, βασίζεται περισσότερο στην ανάδραση για να παράξει αντίσταση.
Ο υγιής αναρχισμός προϋποθέτει δύο βασικά πράγματα, την αιτία και τη γνώση. Για να οδηγηθεί κάποιος να αντιστέκεται στις αρχές σημαίνει ότι αυτές καταπατούν θεμελιώδεις αξίες, ειδάλλως προκαλείται μόνο ζημιά και πιθανώς να εξυπηρετούνται συμφέροντα. Για να υπάρξει αντίσταση και εξυγίανση των "ασθενικών" πτυχών μιας κοινωνίας χρειάζεται να υπάρχει η απαραίτητη γνώση των μηχανισμών που γεννούν τις δυσλειτουργίες.
Όπως όταν δημιουργείται ένα φάρμακο είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε πλήρως τον παθογόνο οργανισμό έναντι του οποίου δημιουργείται το φάρμακο, έτσι και στην προκειμένη η γνώση είναι καταλυτικό στοιχείο.
Ο αναρχισμός δεν είναι ικανός να γίνει κάποια μορφή ''πολιτεύματος'' ή μόνιμης κατάστασης μιας πολιτείας, γιατί γεννά αναρχία και αταξία. Λειτουργεί περισσότερο ως μια ''δύναμη επαναφοράς'', όπως σε ένα ελατήριο που τείνει να το επαναφέρει στη φυσική του κατάσταση όταν το τεντώνουμε ή το συμπιέζουμε.