Πριν από κάποιους μήνες είχα παρακολουθήσει μια θεατρική παράσταση με τίτλο, ''Όταν έκλαψε ο Νίτσε'', βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο. Ολόκληρη η παράσταση ήταν αξιόλογη περνώντας αρκετά μηνύματα και θέτοντας σε σκέψη σε ικανοποιητικό βαθμό τον κάθε ακροατή (θέλω να θεωρώ). Μια φράση όμως μου έκανε εντύπωση και θα το αναλύσω παρακάτω.
