''Ποτέ μη λες ποτέ''

 Θα αρχίσω με μια ευρέως διαδεδομένη φράση, που χρησιμοποιείται με μεγάλη συχνότητα στις μέρες μας, αλλά εν τελώς αλόγιστα καθώς φαίνεται. Διότι, αν καθίσει και συλλογιστεί κανείς, θα καταλήξει, με σχετική ευκολία, στο συμπέρασμα ότι είναι μια ανοησία δίχως ορθολογική υπόσταση. Αναφέρομαι στη περίφημη φράση ''ποτέ μη λες ποτέ'', που πλέον θεωρείται ως θέσφατο.

24 Ιουνίου, περί γενοκτονίας των Ποντίων επί Στάλιν

''Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.
Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν' απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε."


Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.....

Οι Φυσικοί Επιστήμονες της Αρχαίας Ελλάδος

Είναι γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι πέτυχαν μία σύλληψη του κόσμου που διαφέρει από τις σύγχρονες μας παραστάσεις της φυσικής επιστήμης μόνο ως προς την έλλειψη της σαφούς και ακριβούς διατυπώσεως των φυσικών φαινομένων, η οποία μόνο ύστερα από τη μεγάλη ανάπτυξη των μαθηματικών επιτεύχθηκε. Είναι αποκλειστικό προνόμιο των Αρχαίων Ελλήνων σοφών η συγκρότηση των φυσικών επιστημών σε αυτόνομο κλάδο της γνώσεως.

Φύση, δίκαια ή ίση;

μετάφραση του κειμένου της εικόνας

(για μια δίκαιη επιλογή, όλοι σας θα υπαχθείτε στην ίδια δοκιμασία: παρακαλώ, σκαρφαλώστε στο δέντρο)

 Αρχικώς θα παραθέσω μια φράση του Αριστοτέλη, στην ουσία το άρθρο ολόκληρο θα είναι παράγωγο της φράσεως αυτής.

''Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.''
-Αριστοτέλης

Η ζωή είναι αλλού

 Όλους μας λίγο ή πολύ θα μας έχει απασχολήσει το ζήτημα ''ψυχή'', τι είναι, που βρίσκεται, ποια η πορεία της και άλλα πολλά. Ως προς το τι είναι δεν θα τοποθετηθώ εκτενώς, αφ' ενός διότι δεν γνωρίζω και αφ' ετέρου διότι δεν είναι η κύρια θεματαλογία του άρθρου. Θεωρώ πως η ψυχή είναι ενέργεια, σε μορφή διάφορη απ' τις γνωστές σε όλους μορφές ενέργειας, η οποία ενέργεια είναι εμφυσημένη με τον θείο Λόγο. Το κυρίως θέμα του άρθρου είναι η πορεία των ψυχών, και ειδικότερα στο πεδίο της Γης.

Το μέλλον

  Όλους μας κάποια στιγμή, μας έχει απασχολήσει το μέλλον. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού πιστεύει πως το μέλλον είναι προκαθορισμένο από μια ανώτερη αρχή, είτε το λένε Θεό, είτε Σύμπαν, ή όπως αλλοιώς θέλουν. Πέραν του γεγονότος ότι το σκεπτικό αυτό καταργεί την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, καλλιεργεί μια παθητική στάση ζωής που έχει σαν συνέπεια να είμαστε στατικοί στη ζωή μας και όχι δυναμικοί.

Η ανυπαρξία της τύχης

  Όλοι μας θα έχουμε κατηγορήσει την κακή μας τύχη για τυχόν δυσάρεστο γεγονός και αντιθέτως, έχουμε ευχαριστήσει την καλή μας τύχη, για κάτι ευχάριστο. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια την τύχη, την οποία προσωπικώς θεωρώ παντελώς ανύπαρκτη και θα προσπαθήσω να το αποδείξω όσο το δυνατόν απλούστερα.

Ο Προκρούστης και η θεά Δίκη (Ισότητα - Δικαιοσύνη)

Η έννοια τής ισότητας δεν εχει «άντίκρυσμα» στη Φύση. Δέν ύπάρχει κανένα είδος ζώων πού τά άτομά του νά παρουσιάζουν μεταξύ τους ίσο σωματικό μέγεθος, ισες πνευματικές δυνάμεις, ίσες φυσικές δυνάμεις, ιση διάρκεια ζωής, ιση γονιμότητα, ιση δραστηριότητα κλπ. Αντίθετα ή άνισότητα κυριαρχεί παντού στή Φύση. Διαφορά στο σώμα, στην ευφυΐα, στή δύναμη, στό χρόνο ζωής, στην Ικανότητα αναπαραγωγής, στήν δράση. Διαφορά μεταξύ ειδών, διαφορά μεταξύ άτόμων του αύτου είδους, διαφορά μεταξύ φύλων, διαφορά μεταξύ ήλικιών, διαφορά μεταξύ όμάδων, διαφορά μεταξύ μελών τής ιδιας όμάδας. Ή Μητέρα Φύση, ό Κοσμογονικός Νόμος, άρνεϊται νά ίσοπεδώση τά παιδιά του και έπιμένει νά τούς μοιράζη άνισα τις Ικανότητες καί δυνατότητες.

Η αστρονομία του Αναξιμάνδρου (μέρος 3ο, τελευταίο)

   Αναφέρθηκε ήδη το απόσπασμα του Αετίου περί των άστρων: «Αναξίμανδρος τα άστρα είναι πιλήματα αέρος τροχοειδή, πυρός έμπλεα, κατά τι μέρος από ατομίων εκπνέοντα φλόγα» [Αέτ. ΙΙ, 25, 1 (D.355)]. Είναι φανερό ότι η άποψη του Μιλησίου σοφού είναι γνησίως αστροφυσική και μάλλον δύσκολα φαίνεται να να συμβιβάζεται με τη λαϊκή, αλλά και γενετική, αρχαία αντίληψη ότι τα άστρα του νυκτερινού ουρανού είναι «καρφιτσωμένα» στο στερέωμα, ή με τη μεσαιωνική ότι τα άστρα είναι απλώς μικρές τρύπες στο σκοτεινό στερέωμα μέσα από τις οποίες διακρίνεται το φως του Παραδείσου! Και όμως, ο Αναξίμανδρος παρατήρησε ότι η Γη φαινόταν σαν να βρίσκεται στο κέντρο μια τεράστιας σφαίρας, στην εσωτερική επιφάνεια της οποίας ήταν στερεωμένα τα άστρα. Αυτή είναι η έννοια της Ουράνιας Σφαίρας, που για τον λόγο αυτό ονομάζεται και «στερέωμα». Πρόκειται για μία χρήσιμη έννοια για τον προσδιορισμό θέσεων στον ουρανό, χρησιμοποιείται άλλωστε ακόμα και σήμερα ως το υπόβαθρο για τον ορισμό των ουρανογραφικών συντεταγμένων. Η μαθηματική κατασκευή μπορεί να είναι μία προσομοίωση της πραγματικότητος, αλλά δεν ταυτίζεται απαραίτητα με αυτή. Θα ήταν λοιπόν δυνατό να θεωρηθεί ο Αναξίμανδρος κατά κάποιο τρόπο πατέρας αυτού που καλείται Σφαιρική Αστρονομία ή γενικότερα της Μαθηματικής Αστρονομίας, όροι πολύ συγγενείς μεταξύ τους, που έχουν περιπέσει σήμερα στην αφάνεια μετά στην επικράτηση της Αστροφυσικής στην αστρονομική έρευνα.

Η αστρονομία του Αναξιμάνδρου (μέρος 2ο)

   Η αδέσμευτη σκέψη του Αναξιμάδνρου απέρριπτε εν τελώς την ανθρωπομορφική Κοσμογονία που δίδασκε η Μυθολογία, και που αφορούσε τη γενετήσια αναπαραγωγή μεταξύ θεϊκών οντοτήτων (π.χ. Χάος, Νύκτα, Ουρανός, Γαία κλπ.) σε γενεαλογικά δένδρα, δηλαδή την Κοσμογονία – Θεογονία, που αποτελούσε μέχρι τότε τη βάση όλων των Κοσμογονιών, από της Ρώμη ως την Ινδία και την Αίγυπτο. Ο Μιλήσιος φιλόσοφος υπέθετε ότι το «άπειρον» είχε τη δύναμη να δημιουργεί ζωή από μόνο του, ξεκινώντας από ένα γόνιμο σπόρο («σπέρμα γόνιμον»), που αυτογονιμοποιήθηκε με το αντίθετο του, αποσπάσθηκε από το «άπειρον» και αναπτύχθηκε μέσα σε μια πύρινη σφαίρα, η οποία περιείχε μια ψυχρή μάζα. Στην αρχική αυτή φάση δημιουργίας χωρίσθηκαν τα δύο αντίθετα: το θερμό που εμπεριείχε το ξηρό και το ψυχρό που εμπεριείχε το υγρό. Ο διαχωρισμός ξηρού και υγρού σχημάτισε τη θάλασσα και την ξηρά. Η υγρασία, που δημιουργήθηκε από την επίδραση του θερμού στο ψυχρό, ήταν ο φορέας της ζωής. Μετά τον διαχωρισμό θερμού και ψυχρού, το μεν πρώτο σχημάτισε έναν εξωτερικό πύρινο θόλο (το πυρ), το δε δεύτερο τον αέρα, τη γη και το νερό. Τα στοιχεία αυτά αναμιγνύονταν και διαχωρίζονταν συνεχώς. Η εξωτερική πύρινη σφαίρα διανοίχθηκε και από τη διάνοιξη αυτή και τον αποκλεισμό του πυρός σε τροχοειδείς κύκλους (δακτυλίους) σχηματίσθηκαν ο Ήλιος, η Σελήνη και τα άστρα.

Η αστρονομία του Αναξιμάνδρου (μέρος 1ο)

   Ανάμεσα στους κορυφαίους των Ιώνων φιλοσόφων, που επεκράτησε στη φιλοσοφική – φιλολογική πρακτική να αποκαλούνται «προσωκρατικοί», συγκαταλέγεται και ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, όχι απλώς μαθητής αλλά και συγγενής του διασημότερου συμπατριώτη του, του Θαλή, περί δεκαπέντε χρόνια νεώτερός του. Ο Αναξίμανδρος , γιος του Πραξιάδη, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Μίλητο, όπου και απεβίωσε το 546 ή 545 π.Χ. (κατ’ άλλους το 540 π.Χ.) σε ηλικία 64 ετών. Ταξίδεψε ωστόσο σε πολλά μέρη: στις χώρες του Εύξεινου Πόντου, στην Αίγυπτο και στη Βαβυλώνα, στα νησιά του Αιγαίου και στην κυρίως Ελλάδα. Η οικογένειά του ήταν εύπορη και, αντίθετα από τον δάσκαλό του, έχαιρε της αναγνωρίσεως και του σεβασμού των συμπολιτών του από την αρχή, ως δημόσια προσωπικότητα. Ο Αιλιανός μάλιστα αναφέρει ότι τον όρισαν αρχηγό της αποστολής αποικισμού στην Ανατολική Θράκη, όπου οι Μιλήσιοι ίδρυσαν την Απολλωνία. Η εμφάνιση στο συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο σημαντικών μορφών, με δεδομένες και απτές συνεισφορές στην παγκόσμια κατανόηση του φυσικού κόσμου, δεν είναι ασφαλώς τυχαία, αλλά αντανακλά την παρουσία ενός γενικότερου πνευματικού περιβάλλοντος που ευνοούσε την ελεύθερη σκέψη.

Ποδοσφαιρική ομάδα “Πόντος”: Απαγχονίστηκαν, για να τιμήσουν τη φανέλα τους

Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάνας τρελής στους έρημους δρόμους και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα. Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις).

Αποτελεί η Γη εξαίρεση στο Σύμπαν;

 Το πανάρχαιο ερώτημα αν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν παραμένει άλυτο στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας. Στα μέσα του 16ου αιώνα ο Πολωνός αστρονόμος Νικόλαος Κοπέρνικος αμφισβήτησε τη γεωκεντρική θεώρηση του Κόσμου, ιδέα σκανδαλώδης για την εποχή.

Γαλαξιακή κατοικήσιμη ζώνη

 Κατ’ αναλογία με την «Περιαστρική Κατοικήσιμη Ζώνη» (Circumstellar Habitable Zone – CHZ), την περιοχή γύρω από ένα άστρο όπου το νερό σε υγρή μορφή μπορεί να ρέει στην επιφάνεια ενός πλανήτη, οι ερευνητές Guillermo Gonzalez, Donald Brownlee και Peter Ward εισήγαγαν το 1999 την έννοια της «Γαλαξιακής Κατοικήσιμης Ζώνης» (Galactic Habitable Zone – GHZ).