Η αφαιρετική αγάπη

Η αγάπη υπάρχει σε διάφορα στάδια και μορφές.
Μπορεί κανείς να αγαπάει έναν τόπο, έναν άνθρωπο, κάποιο κτίριο, ένα τοπίο, αλλά η πιο βαθιά μορφή ύπαρξης της είναι η αγάπη σε ένα πιο αφαιρετικό επίπεδο.
Η αγάπη μιας έννοιας, μιας ιδέας, ενός χαρακτηριστικού.
Σε αυτό το επίπεδο λειτουργεί καταλυτικά όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Και στη δόμηση και στην αποδόμηση τους.
Όταν έχεις αγαπήσει μια έννοια ή κάποια ιδέα, είσαι σε θέση να αγαπήσεις πολύ εύκολα κάποιον που θα την φέρει, και να πάψεις όταν πια δε θα είναι φορέας και εκφραστής της.
Όταν είσαι ερωτευμένος με την ομορφιά, μπορείς να ερωτευτείς κάθε όμορφο άνθρωπο.
Όταν αγαπάς την ευγένεια, μπορείς να αγαπήσεις κάθε ευγενή άνθρωπο.
Εάν αγαπάς την ειλικρίνεια, αγαπάς κάθε ειλικρινή άνθρωπο.
Στο επίπεδο αυτό δεν προσκολλάσαι με χαρακτήρες, αλλά με χαρακτηριστικά.
Δεν ελκύεσαι από πρόσωπα, αλλά από προσωπικότητες.
Δεν εξαρτάσαι από την παρουσία. αλλά αγαπάς την ουσία του άλλου.
Στο επίπεδο αυτό είσαι ικανός να συνάπτεις δεσμούς, και όχι εκφυλισμένα δεσμά.
Δημιουργείς σχέσεις και δεν αναλώνεσαι σε επαφές.