Ο ευγενικός δεν είναι ευγενής

Είναι πολλοί που συγχέουν την έννοια του ευγενικού με αυτήν του ευγενούς, όμως δεν είναι ταυτόσημες έννοιες.

Κάποιος μπορεί να φερθεί ευγενικά για διάφορους λόγους. Συνήθως, είτε υπάρχει κάποια σκοπιμότητα εντυπωσιασμού, είτε είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού λόγω της περίστασης, κι άλλες φορές επειδή έτσι μαθαίνουν από μικροί, ή για πολλούς ακόμα λόγους που δεν έχουν πολλή σημασία αυτοί καθ' εαυτοί. Θα μπορούσε να πει κανείς, το ότι έτσι μάθανε από μικροί δεν είναι κακό, αφού αυτό σημαίνει πως από μικροί θα φέρονται πάντοτε έτσι. Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται αλλού. Στο τι μαθαίνουν, όχι από πότε. Δε μαθαίνουν στα παιδιά να είναι ευγενείς, αλλά ευγενικοί. Μια στοιχειώδης διαφορά μεταξύ του ευγενικού και του ευγενούς είναι ότι το να είσαι ευγενικός τις περισσότερες φορές συνεπάγεται να είσαι ψεύτης, διότι βασική αρχή του ευγενικού είναι να μη φέρει σε δύσκολη τον άλλον. Στον αντίποδα ο ευγενής έχει ως θεμελιώδη αξία την αλήθεια και οτιδήποτε αντιβαίνει στην αλήθεια, είναι χρέος να υποδειχθεί. Για παράδειγμα, εάν κάποιος που δεν έχει ντυθεί και τόσο όμορφα, ρωτήσει τον φίλο του άμα του αρέσει το ντύσιμο του, αυτός από «ευγένεια» θα του πει πως είναι καλό. Το ''ευγένεια'' είναι σε εισαγωγικά, επειδή αυτό δεν είναι ευγένεια, αλλά ευγενικότητα, το οποίο είναι αγένεια στην ουσία. Το να παραπλανείς κάποιον, ακόμα και για κάτι όχι τόσο σοβαρό, θεωρείται αγένεια. Εάν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του ευγενή, είχε υποχρέωση να τονίσει πως το ντύσιμο δεν είναι κατάλληλο για την περίσταση, στο παραπάνω παράδειγμα. Μπορεί να αναφερθεί πληθώρα παραδειγμάτων, αλλά δεν είναι αναγκαίο για να γίνει κατανοητό πως το ψέμα, υπό οποιαδήποτε μορφή είναι αγενές και βλαπτικό. Στον αγώνα του να γίνει κοινωνικό το άτομο, προσπαθεί να γίνει ευγενικό και μαθαίνει από μικρό την υποκρισία, ώστε να λέει ευγενικά ψέμματα που δεν ενοχλούν τους άλλους για να μην δημιουργήσει εχθρούς. Το ίδιο άτομο μεγαλώνοντας και όντας ευγενικό και κοινωνικό είναι αυτό που μετέπειτα μαθαίνει να υπακούει πιστά στις αρχές, και προκειμένου να μη χαρακτηριστεί από την κοινωνία ως μη ευγενικός και αντικοινωνικός, υποκύπτει σε οτιδήποτε του υπαγορεύει αυτή, όσο απάνθρωπο και αν είναι ενίοτε. Ο ευγενής πορεύεται πάντοτε με γνώμονα τις αξίες και την αλήθεια, και όταν αυτά καταπατώνται, οφείλει να αντισταθεί, δίχως να ενδιαφέρεται αν θα χαρακτηριστεί κάπως από οποιονδήποτε.