Εάν σας έλεγε κάποιος

Εάν σας έλεγε κάποιος ότι σε ολόκληρη τη ζωή σας, έχετε δικαίωμα να διαβάσετε μόνο 100 βιβλία, πως θα αντιδρούσατε;
Σε πρώτη φάση, σίγουρα θα ξεκινούσατε να επιλέγετε βιβλία με περισσότερη προσοχή και αυστηρότερα κριτήρια. Έπειτα, ακόμα και όταν επιλέγατε ένα βιβλίο, εάν στην πορεία διαπιστώνατε πως δεν είναι άξιο ανάγνωσης, θα παύατε να το διαβάζετε, ούτως ώστε να μην αναλωθεί μια επιτρεπτή μονάδα άσκοπα, σε ένα κακό βιβλίο. Κατ' επέκτασιν, σκεφτείτε με πόση χαρά και απόλαυση θα διαβάζατε το κάθε βιβλίο που θα επιλέγατε, καθώς η επιλογή θα ήταν συνειδητή, έχοντας γνώση το πεπερασμένο των επιτρεπτών, προς ανάγνωση, βιβλίων.
Σκεφτείτε λοιπόν το ίδιο νοητικό σχήμα για τις ζωές μας τις ίδιες. Γεννιόμαστε και νομίζουμε πως θα ζήσουμε για πάντα. Μονάχα οι ηλικιωμένοι και όσοι βίωσαν κάποιο θανατηφόρο δυστύχημα ή απώλεια πολύ κοντινού προσώπου, συνειδητοποιούν το φθαρτό της φύσης μας και τα πεπερασμένα μας όρια. Είναι σαν να έρχεται ξαφνικά κάποιος και να μας λέει πως δεν θα υπάρχουμε αιώνια και δεχόμαστε το πρώτο νοητικό σοκ. Κάποιοι δεν ξεπερνούν ποτέ αυτό το σοκ και ορισμένοι το υπερβαίνουν. Έτσι έχουμε το ανάλογο με το παραπάνω παράδειγμα με τα βιβλία.
Για να ξεπεράσουμε τα όρια, σε πρώτη φάση πρέπει να αναγνωρίσουμε πως υπάρχουν. Έπειτα, η επίγνωση των ορίων μιας δομής μας οδηγεί στην κατανόηση της. Στην ουσία τα όρια καθορίζουν μια δομή, και πολλές φορές είναι και θεμελιακά στοιχεία αυτής. Σκεφτείτε τι θα ήταν ένα οικοδόμημα αν αφαιρούσαμε τις γωνίες. Δε θα μπορούσαμε να καθορίσουμε, ούτε να ορίσουμε, το ίδιο το οικοδόμημα. Απαιτείται μια νοητική υπέρβαση και έργο για να σπάσουμε τα όρια της ύπαρξης και να αρχίσουμε να ζούμε. Μόνο η επίγνωση της θνησιμότητας μας θα μας επιτρέψει να μετατρέψουμε την ύπαρξη σε ζωή, γιατί τα όρια της ζωής είναι ο θάνατος. Σκεφτείτε τι θα ήταν η ζωής δίχως το θάνατο. Μια εκφυλισμένη μορφή άχρονης ύπαρξης.

Η υπέροχη φωτογραφία πάρθηκε από εδώ