Η αμισεία ως μη αναστρέψιμη αγάπη

Το νοητικό σχήμα της αμισείας θα προσεγγιστεί μέσα από αυτό της αλήθειας.
Η αλήθεια είναι η μη λήθη, εφ' όσον είναι παράγωγο του στερητικού ''α'' και της ''λήθης'', εξ ορισμού.

Η μνήμη είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για να μας αποτρέψει από τη λήθη και να οδηγήσει στην αλήθεια, διότι είναι αναστρέψιμη. Η μη αναστρεψιμότητα είναι απαραίτητη για να εξασφαλιστεί η διάρκεια ώστε να περάσουμε στο στάδιο του διαχρονικού.
Όταν θυμάμαι, μπορεί και να ξεχάσω. Ενώ όταν δεν ξεχνώ, θα θυμάμαι πάντα.
Η μνήμη μόνη της δεν επαρκεί. Για να εξασφαλιστεί η μη αναστρεψιμότητα δεν αρκεί να θυμόμαστε, μα να μην ξεχνάμε, διότι η άρνηση είναι πιο ισχυρή από την κατάφαση.
Έτσι οδηγούμαστε στη μη λήθη και συνεπώς στην αλήθεια, η οποία είναι η μη αναστρέψιμη μνήμη.
Η αμισεία ορίζεται ως το μη μίσος, όντας παράγωγο του στερητικού ''α'' και του ''μίσους'', κατ' αναλογία με την αλήθεια.
Όπως η μνήμη δεν είναι επαρκής, έτσι και η αγάπη δεν είναι επαρκής, διότι είναι αναγκαία μα όχι ικανή συνθήκη για να αποτρέψει το μίσος, και δεν εμπεριέχει τη μη αναστρεψιμότητα. Όταν αγαπάς μπορεί και να μισήσεις, εάν δεν μισείς ποτέ, τότε μπορείς να αγαπάς για πάντα.
Κατά συνέπεια η αμισεία είναι απαραίτητο στοιχείο για να εξασφαλιστεί η μη αναστρέψιμη αγάπη.
Παραστατικά έχουμε:
Τη λήθη, τη μνήμη, τη μη λήθη και την αλήθεια.
Το μίσος, την αγάπη, το μη μίσος και την αμισεία.

*ο όρος ''αμισεία'' εισήχθη πρώτη φορά από τον Νίκο Λυγερό, εδώ*