Το πρόβλημα της γνώσης, ως έννοια, είναι ότι μπορεί να σε πάει μόνο μέχρι εκεί που ξέρεις. Λειτουργεί και ως ένα νοητικό όριο και σύνορο.
Η φαντασία είναι αυτή που σου δίνει πρόσβαση στο άγνωστο και έτσι λειτουργεί και ως πηγή γνώσης, ενίοτε, διότι κατά τη διαδικασία της γεφύρωσης γνωστού και (μέχρι πρότινος) αγνώστου με το οποίο η επαφή έγινε μέσω της φαντασίας με ''άλμα'', παράγεται η απαραίτητη γνώση για να υπάρχει συνοχή ανάμεσα στα παλιά και τα νέα δεδομένα.
Μπορεί να ειπωθεί πως η φαντασία, υπό συνθήκες, λειτουργεί και ως γεννήτρια γνώσης, αλλά όχι ως πηγή, γιατί η δεύτερη απλά τις παρέχει ενώ η πρώτη θέλει τροφοδοσία από πληροφορίες μέσω εξωτερικών ερεθισμάτων.
Η φαντασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως εργαλείο πλάγιας σκέψης, όπου πολλές φορές δεν αντιμετωπίζουμε μετωπικά το πρόβλημα, αλλά γίνονται ανορθόδοξες προσεγγίσεις στις οποίες για να έχουμε πρόσβαση στο στόχο/λύση μπορεί αρχικά να απομακρυνόμαστε από αυτόν. Ένα ανάλογο υπάρχει και στη χρήση μιγαδικών αριθμών στη φυσική όπου από ένα πραγματικό πρόβλημα φτάνουμε σε μια πραγματική λύση μέσω μια φανταστικής οδού.
Αρκετοί δεν θεωρούν τη φαντασία ως μια διαδικασία αυστηρής σκέψης, όμως στην ουσία της η διαδικασία του να φαντάζεσαι υπάγεται στα πλαίσια της σκέψης, απλώς είναι μια μη-γραμμική μορφή σκέψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου