''Ποτέ μη λες ποτέ''

 Θα αρχίσω με μια ευρέως διαδεδομένη φράση, που χρησιμοποιείται με μεγάλη συχνότητα στις μέρες μας, αλλά εν τελώς αλόγιστα καθώς φαίνεται. Διότι, αν καθίσει και συλλογιστεί κανείς, θα καταλήξει, με σχετική ευκολία, στο συμπέρασμα ότι είναι μια ανοησία δίχως ορθολογική υπόσταση. Αναφέρομαι στη περίφημη φράση ''ποτέ μη λες ποτέ'', που πλέον θεωρείται ως θέσφατο.



 Αρχικώς θα αναλύσω την πρόταση αυτούσια, δίχως να λάβω υπ' όψιν οτιδήποτε άλλο. Η φράση αυτή ξεκινά με τη λέξη ''ποτέ'' και εν συνεχεία λέει ''μη λες ποτέ'', ολόκληρη δηλαδή, μας λέει πως, ποτέ να μη λέμε ποτέ. Σε πρώτη φάση, είναι μια αναίρεση εαυτού, διότι η ίδια η φράση είναι η πρώτη που παραβαίνει τον εαυτό της.

 Τώρα όμως θα συμπεριλάβω και έναν άλλον παράγοντα, ο οποίος θα αναιρέσει εξ' ολοκλήρου την ορθότητα της επίμαχης φράσεως. Ο μέγας Ηράκλειτος, ο Εφέσιος φιλόσοφος, είχε πει: ''Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν'', το οποίο σημαίνει ''τα πάντα ρέουν και τίποτα δε μένει''. Όλα υπόκεινται σε μια μεταβολή, αέναη μεταβολή. Αυτό μπορούμε να το διακρίνουμε παντού στη φύση, τίποτε δε μένει στάσιμο. Έχουμε μόνιμη εναλλαγή ημέρας και νύχτας, εποχών, ετών, παρατηρούνται επίσης, αλλαγές και στους έμβιους οργανισμούς. Σε κανένα στάδιο της ζωής του, κανένας οργανισμός δε μένει ίδιος, μεταβάλλεται συνεχώς (για παράδειγμα, ο άνθρωπος, είναι πρώτα έμβρυο,έπειτα βρέφος, μετά παιδί, ύστερα ενήλικας, τέλος γέρων και πάει λέγοντας), είτε αναπτυσσόμενος, είτε συμπυσσόμμενος. Συνεπώς, εύκολα μπορεί κανείς να καταλήξει στο συμπέρασμα, πως στη φύση δεν υφίστανται μόνιμες και αμετάβλητες καταστάσεις.

 Επίσης, να αναφέρω το γεγονός, ότι καθώς κινούμαστε πάνω στο βέλος του χρόνου, ακόμα κι αν όλες οι άλλες παράμετροι μείνουν εν τελώς αμετάβλητες (θεωρητικά πάντοτε, διότι πρακτικά είναι ανέφικτο αυτό), παρουσιάζεται μεταβολή, οπότε τίποτε δεν είναι ίδιο με πριν, ακόμα και ένα δευτερόλεπτο αργότερα. Είναι αυτό που, πάλι ο Ηράκλειτος, είπε πως δε μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, τα νερά του ποταμού κάλλιστα θα μπορούσαν να ταυτιστούν με τη ροή του χρόνου.

 Επανέρχομαι λοιπόν στην κυρίως θεματολογία, τη φράση που ανέφερα στην αρχή. Πέρα απ' την πρώτη αναίρεση, ή ορθότερα αυτοαναίρεση στην οποία υπόκειται, αναιρείται καθολικά απ' τον Ηράκλειτο και τον παγκόσμιο νόμο της μεταβολής των πάντων. Το ''ποτέ'', δηλώνει μια σταθερή κατάσταση, αμετάβλητη, όμως εύκολα αντιλαμβανόμαστε πως στο Σύμπαν δεν παρουσιάζονται μη μεταβαλλόμενες καταστάσεις.

 Συνειδητοποιούμε, κατόπιν ολιγόλεπτης ανάλυσης πως δεν έχει αντίκρυσμα ούτε στη λογική, μα ούτε και στη Φύση την ίδια, η φράση ''ποτέ μη λες ποτέ''. Όλα μεταβάλλονται, συνεπώς φράσεις και καταστάσεις που συμπεριλαμβάνουν μέσα τους όρους όπως, το ''ποτέ'', το ''πάντα'' και άλλα παρόμοια, είναι εκ φύσεως ψευδείς, ανυπόστατες και αναληθείς από κάθε άποψη. Όσο κι αν δε μας αρέσει, τίποτα δε διαρκεί για πάντα, διότι και το ''ποτέ'' είναι ένα ''πάντα'' με αρνητικό πρόσημο. Είναι η ίδια λέξη.