Η συγγένεια στα πλαίσια της ανθρωπότητας.

Όλοι μας έχουμε συγγενείς, άλλοι κοντινότεροι, άλλοι πιο μακρινοί, από άποψη συγγένειας αίματος πάντοτε. Με άλλους έχουμε καλές σχέσεις, μ' άλλους όχι τόσο καλές και με μερικούς δεν έχουμε διόλου σχέσεις. Θα δώσω και μια άλλη διάσταση στον ορισμό της συγγένειας/


Πολλά πράγματα στη ζωή μας, προϋπήρχαν προτού γεννηθούμε, συνεπώς ερχόμαστε σε συνθήκες προκαθορισμένες κατά τρόπο εν τελώς ανεξάρτητο από 'μας. Ανάμεσα στα προκαθορισμένα, είναι και οι συγγενείς μας. Δεν επιλέγουμε ποιοι θα είναι οι γονείς μας, τα αδέρφια, αν έχουμε ή αποκτήσουμε, οι θείοι, τα ξαδέρφια, οι παππούδες κλπ. Είναι εύκολα αντιληπτόν, ότι ολόκληρη η κοινωνία στην οποία γεννιόμαστε, είναι ήδη υπαρκτή και προκαθορισμένη. Οι δάσκαλοι, οι μανάβηδες, οι φουρνάρηδες, όλοι ανεξαιρέτως. Άρα, κατά κάποιο τρόπο τοποθετούμαστε σε ένα τοπίο έτοιμο, δίχως να ερωτηθούμε αν μας αρέσει το κλίμα, ο γείτονας μας, η τοποθεσία του πάρκου και πάρα πολλά άλλα πράγματα. Φαίνεται να είναι άδικο αυτό, διότι ουκ ολίγες φορές, οι σχέσεις μας με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, αλλά ιδίως στον οικογενειακό μας κύκλο, δεν είναι πάντα οι καλλίτερες δυνατές, και είναι κάτι το εν τελώς ανθρώπινο, διότι δεν μπορούμε σαν χαρακτήρες να ταιριάζουμε και να συνεννοούμαστε με όλους, ακόμα κι αν είναι συγγενείς. Έτσι δημιουργούνται προστριβές και δυσανασχέτηση.
Εύλογα λοιπόν μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, τι είναι αυτό που μας ενώνει με αυτούς τους ανθρώπους, που ονομάζονται συγγενείς; Όταν δεν υπάρχει κατανόηση, συνεννόηση, αλληλεγγύη και αγάπη μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων, τι τους ορίζει συγγενείς μας; Γιατί να τους θεωρούμε ως πιο ''κοντινούς'' μας ανθρώπους σε σχέση με τους υπολοίπους, τι τους κάνει ξεχωριστούς; Είναι δόκιμο να θεωρούμε ως πιο κοντινό και πιο αγαπητό μας άνθρωπο, κάποιον με τον οποίο δεν έχουμε καμμία σχέση σε όλα τα επίπεδα, αλλά το μόνο κοινό μας είναι ότι έτυχε να γεννηθούμε στην ίδια οικογένεια, και να έχουμε κάποια κοινά βιοχημικά συστατικά, στο γενετικό μας υλικό; Οι δεσμοί αίματος, δεν σημαίνουν απαραίτητα και δεσμοί αγάπης και πνεύματος.
Σε αντιδιαστολή τώρα με το παραπάνω ερώτημα, μπορεί πάλι να αναρωτηθεί κανείς εξ' ίσου εύλογα. Όταν με έναν ή περισσοτέρους ανθρώπους, μπορώ και έχω άριστη συνεννόηση, πλήρη κατανόηση, αλληλοστήριξη, αγάπη, ταύτιση χαρακτήρων και ενδιαφερόντων και πολλά άλλα όμοια, παρόμοια, αλλά και συμπληρωματικά χαρακτηριστικά, γιατί να μην μπορώ να τον θεωρήσω ως τον πιο κοντινό μου άνθρωπο μεταξύ άλλων; Τι με αποτρέπει να θεωρήσω αυτούς συγγενείς μου, ανθρώπους που επέλεξα, αλλά και επιλέχτηκα απ' αυτούς; Η ίδια μας η κοινωνία μας αποτρέπει, διότι ερχόμενος σε αυτήν, όλα ήταν έτοιμα για εμάς, πριν από 'μας. Όντας εντεταγμένος στα πλαίσια της ανθρωπότητας και αρνούμενος την κοινωνία και τα στερεότυπα της, είσαι ελεύθερος να επιλέξεις τους συγγενείς σου, τους πραγματικούς σου συγγενείς. Θεωρώ ανόητο να πιστεύουμε πως οι δεσμοί αίματος, είναι ισχυρότεροι απ' τους δεσμούς πνεύματος. Διότι στην πρώτη περίπτωση, όπως προανέφερα, αυτό που είναι κοινό είναι ορισμένα βιοχημικά συστατικά στον οργανισμό μας. Στην δεύτερη περίπτωση το μοναδικό, αλλά και ολοκληρωτικό κοινό στοιχείο, είμαστε εμείς. Τι εννοώ λέγοντας εμείς; Η ομοιότητα μας και το ενωτικό στοιχείο, είμαστε εμείς οι ίδιοι και η αγάπη που θρέφει ο ένας για τον άλλον. Βέβαια δεν αποκλείεται να είναι κανείς συγγενείς μας εξ' αίματος, αλλά και εκ πνεύματος βεβαίως, είναι πιθανόν και αρκετά ευχάριστο θα έλεγα.
Το πρέπον είναι να επιλέξουμε συνειδητά τους συγγενείς μας, με κριτήριο την αγάπη που νοιώθουμε για το συνάνθρωπο μας και να απομονώσουμε άτομα, που ακόμα και αν ανήκουν στην οικογένεια μας, βιολογικά, μας βλάπτουν συστηματικά και παράγουν δυστυχία