''Μόνο μια ζωή αφιερωμένη στους άλλους, είναι μια ζωή αξιόλογη''
(μετάφραση κειμένου της εικόνας)
(μετάφραση κειμένου της εικόνας)
Η έκφραση ''υπάρχω μέσα από το συνυπάρχω'' δε γνωρίζω σε ποιόν αποδίδεται, αλλά είναι απόρροια της θεωρίας της κενότητας, η οποία είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση των πραγμάτων.
Οι φυσικοί νόμοι και οι εκφάνσεις τους, που διέπουν τον κόσμο όπως τον αντιλαμβανόμαστε, είναι καθολικοί και όμοιοι για όλους και όλα. Για αυτόν τον λόγο πολλές φορές κάτι μπορεί να καταστεί πιο απτό, εάν ''προβληθεί'' μέσω κάποιου φυσικού φαινομένου που μας είναι γνωστό, θεωρητικά και εμπειρικά.
Από τη Φυσική είναι γνωστό πως ένα σημειακό φορτίο στο χώρο είναι ικανό να δημιουργήσει ένα ηλεκτρικό πεδίο. Το ηλεκτρικό αυτό πεδίο που δημιουργείται από το φορτίο/πηγή δεν ασκεί κάποια δύναμη πουθενά (έχοντας ως δεδομένο πως οτιδήποτε άλλο στο χώρο αυτό είναι ηλεκτρικά ουδέτερο), δεν υπάρχει κάποια επίδραση του στο οτιδήποτε ώστε να προσδιοριστεί η ύπαρξη του μέσω της αλληλεπίδρασης. Όταν εμφανιστεί ένα δεύτερο φορτίο στον ίδιο χώρο τότε θα δεχτεί μια δύναμη από το υπάρχον πεδίο (ουσιαστικά από το φορτίο ασκείται η δύναμη) που δημιουργήθηκε από το πρώτο φορτίο η οποία θα είναι απωθητική ή ελκτική, ανάλογα με το πρόσημο του. Έτσι μπορούμε να πούμε πως η ύπαρξη του ενός μπορεί αναγνωρισθεί και να προσδιορισθεί μέσα από την ύπαρξη του άλλου στην ουσία.
Όμοιο φαινόμενο παρατηρείται ανάμεσα σε δύο οποιαδήποτε σώματα μιας καθορισμένης μάζας. Ένα σώμα στο χώρο δημιουργεί ένα βαρυτικό πεδίο ανάλογο της μάζα του. Δίχως ένα δεύτερο σώμα ώστε να ασκηθεί πάνω του η έλξη του πρώτου και να ασκήσει αντιστοίχως και αυτό τη δική του σε αυτό, θα ήταν λίγο δύσκολο να προσδιορίσουμε την ύπαρξη του ενός ή του άλλου. Φαίνεται πάλι πως η αλληλεπίδραση τους είναι καθοριστική για την ύπαρξη τους την ίδια. Βέβαια η περίπτωση της βαρυτικής αλληλεπίδρασης διαφοροποιείται από αυτήν της ηλεκτρικής που αναφέρθηκε παραπάνω, διότι θα μπορούσε απλώς να παρατηρηθεί από κάποιον παρατηρητή το πρώτο σώμα, χωρίς να είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί η αλληλεπίδραση με όρους βαρυτικών δυνάμεων. Όμως και στην περίπτωση του παρατηρητή συμβαίνει το ίδιο ακριβώς, το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος αλληλεπίδρασης. Στην προκειμένη είναι ηλεκτρομαγνητική, αν αναλογιστεί κανείς πως το φως που εκπέμπεται από το σώμα (είτε είναι ετερόφωτο, είτε αυτόφωτο) και φτάνει στα μάτια του παρατηρητή είναι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Επομένως πάλι είναι αναγκαία η ύπαρξη του άλλου, για να προσδιοριστεί αυτή του πρώτου. Αν δεν υπάρχει κάποιος να παρατηρήσει το ο,τιδήποτε, υφίσταται ή δεν υφίσταται εν τέλει; Εύλογο ερώτημα.
Το απόσταγμα είναι πως οτιδήποτε απαρτίζει μια σχέση αλληλεπίδρασης με κάτι άλλο μπορεί να εντοπιστεί, να προσδιοριστεί και να χαρακτηριστεί, μελετώντας την αλληλεπίδραση του με ότι συνυπάρχει. Η ύπαρξη του η ίδια είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ύπαρξη του άλλου, άρα η ουσία είναι η συνύπαρξη.
Από τη Φυσική είναι γνωστό πως ένα σημειακό φορτίο στο χώρο είναι ικανό να δημιουργήσει ένα ηλεκτρικό πεδίο. Το ηλεκτρικό αυτό πεδίο που δημιουργείται από το φορτίο/πηγή δεν ασκεί κάποια δύναμη πουθενά (έχοντας ως δεδομένο πως οτιδήποτε άλλο στο χώρο αυτό είναι ηλεκτρικά ουδέτερο), δεν υπάρχει κάποια επίδραση του στο οτιδήποτε ώστε να προσδιοριστεί η ύπαρξη του μέσω της αλληλεπίδρασης. Όταν εμφανιστεί ένα δεύτερο φορτίο στον ίδιο χώρο τότε θα δεχτεί μια δύναμη από το υπάρχον πεδίο (ουσιαστικά από το φορτίο ασκείται η δύναμη) που δημιουργήθηκε από το πρώτο φορτίο η οποία θα είναι απωθητική ή ελκτική, ανάλογα με το πρόσημο του. Έτσι μπορούμε να πούμε πως η ύπαρξη του ενός μπορεί αναγνωρισθεί και να προσδιορισθεί μέσα από την ύπαρξη του άλλου στην ουσία.
Όμοιο φαινόμενο παρατηρείται ανάμεσα σε δύο οποιαδήποτε σώματα μιας καθορισμένης μάζας. Ένα σώμα στο χώρο δημιουργεί ένα βαρυτικό πεδίο ανάλογο της μάζα του. Δίχως ένα δεύτερο σώμα ώστε να ασκηθεί πάνω του η έλξη του πρώτου και να ασκήσει αντιστοίχως και αυτό τη δική του σε αυτό, θα ήταν λίγο δύσκολο να προσδιορίσουμε την ύπαρξη του ενός ή του άλλου. Φαίνεται πάλι πως η αλληλεπίδραση τους είναι καθοριστική για την ύπαρξη τους την ίδια. Βέβαια η περίπτωση της βαρυτικής αλληλεπίδρασης διαφοροποιείται από αυτήν της ηλεκτρικής που αναφέρθηκε παραπάνω, διότι θα μπορούσε απλώς να παρατηρηθεί από κάποιον παρατηρητή το πρώτο σώμα, χωρίς να είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί η αλληλεπίδραση με όρους βαρυτικών δυνάμεων. Όμως και στην περίπτωση του παρατηρητή συμβαίνει το ίδιο ακριβώς, το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος αλληλεπίδρασης. Στην προκειμένη είναι ηλεκτρομαγνητική, αν αναλογιστεί κανείς πως το φως που εκπέμπεται από το σώμα (είτε είναι ετερόφωτο, είτε αυτόφωτο) και φτάνει στα μάτια του παρατηρητή είναι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Επομένως πάλι είναι αναγκαία η ύπαρξη του άλλου, για να προσδιοριστεί αυτή του πρώτου. Αν δεν υπάρχει κάποιος να παρατηρήσει το ο,τιδήποτε, υφίσταται ή δεν υφίσταται εν τέλει; Εύλογο ερώτημα.
Το απόσταγμα είναι πως οτιδήποτε απαρτίζει μια σχέση αλληλεπίδρασης με κάτι άλλο μπορεί να εντοπιστεί, να προσδιοριστεί και να χαρακτηριστεί, μελετώντας την αλληλεπίδραση του με ότι συνυπάρχει. Η ύπαρξη του η ίδια είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ύπαρξη του άλλου, άρα η ουσία είναι η συνύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου