Είμαι γυναίκα

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι ένα κείμενο που θα το χαρακτήριζε κανείς ως φιλοσοφικό, όμως εκθέτει τη ''φιλοσοφία'' μας ως κοινωνία ως προς την αντιμετώπιση των γυναικών.
Παρ' όλο που έχουμε να υπερηφανευόμαστε για πολλά κατορθώματα σε τομείς επιστημονικούς, τεχνολογικούς κλπ, σε ορισμένα θέματα η πρόοδος είναι μηδαμινή, ένα εκ των οποίων είναι η αντιμετώπιση των γυναικών μέσα στις κοινωνίες. Φαινομενικά και θεωρητικά, πλέον χαίρουν ίσων δικαιωμάτων και όμοιας αντιμετώπισης με τους άντρες, όμως στην πράξη δεν ισχύει κάτι τέτοιο δυστυχώς.

''Είμαι γυναίκα. Από πάντα. Από τη στιγμή που γεννήθηκα. Από τα πρώτα βήματα, τις πρώτες σκανδαλιές, τα πρώτα γδαρσίματα στα γόνατα, τις πρώτες βρόμικες πληγές στα χέρια. Από όλα αυτά που για τον αδερφό μου ήταν παράσημα και για μένα ανάρμοστη συμπεριφορά. Είμαι γυναίκα από τότε που τρέχοντας πίσω από τα αγόρια για να κλωτσήσω την μπάλα, με γιουχάιζαν φωνάζοντας «φύγε από δω, αγοροκόριτσο!». Είμαι γυναίκα από τότε που ένιωσα το πρώτο αντρικό «χέρι» να μολύνει την παιδική μου αθωότητα. Είμαι γυναίκα από τότε που ο πατέρας μου αγωνιούσε να διαφυλάξει το «πολυτιμότερο αγαθό μου» και ταυτόχρονα να χαρίσει γενναιόδωρα στον αδερφό μου το προνόμιο στις ηδονές της ζωής. Είμαι γυναίκα από τότε που οι καλόγεροι στα μοναστήρια τύλιγαν στη μέση μου σκοροφαγωμένα κουρέλια, για να σκεπάσουν την… ανίερη θηλυκότητά μου. Είμαι γυναίκα από τότε που έμαθα ότι οι «δύσκολες» μέρες του μήνα δεν ήταν το ιερότερο δώρο που μου χάρισε η φύση αλλά το πιο βρόμικο ένοχο μυστικό μου. Είμαι γυναίκα από τότε που το σχολείο μού δίδαξε πως η επανάσταση είναι γένους θηλυκού μόνο στη γραμματική. Είμαι γυναίκα από τότε που ανακάλυψα στα σχολικά βιβλία ότι η ιστορία γράφεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, από άντρες. Είμαι γυναίκα από τότε που έμαθα ότι στο σεξ το «ουκ εν τω πολλώ το ευ» για τον άντρα είναι ντροπή και για τη γυναίκα περηφάνια. Είμαι γυναίκα από τότε που άρχισαν να με χειροκροτούν για έναν μόνο ρόλο: αυτόν της μητέρας. Από τότε που έπρεπε να δώσω αιματηρές οντισιόν για να κατακτήσω το δικαίωμα σε ένα ευρύτερο ρεπερτόριο. Περισσότερο όμως από όλα αυτά, είμαι γυναίκα γιατί έμαθα να παλεύω όσο πιο υπόγεια μπορούσα. Έσκαψα βαθιά λαγούμια και, σαν θηλυκός βιετκόνγκ, νίκησα τον εχθρό στο δικό μου έδαφος. Γιατί έμαθα με τον καιρό να μετατρέπω τα «ελαττώματα» σε προτερήματα. Γιατί βελτίωσα σιγά σιγά τις υποκριτικές μου ικανότητες, παίζοντας τους ρόλους ανάλογα με τις απαιτήσεις της «πλατείας». Είμαι γυναίκα γιατί έμαθα να απολαμβάνω τους ρόλους που κλήθηκα να παίξω. Είμαι γυναίκα γιατί δεν έπεσα στην παγίδα να μοιάσω στους άντρες, γιατί δεν προσπάθησα να τους επιβληθώ ούτε να τους ανταγωνιστώ. Είμαι γυναίκα γιατί είμαι βαθιά περήφανη για όλα όσα μου προσάπτουν. Είμαι γυναίκα γιατί έχω μάθει –έστω και με υψηλό κόστος- να εκτιμώ αυτό που είμαι, όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαι. Γιατί δίνοντας μάχη με την αντρική μου πλευρά, ανακάλυψα ότι η επανάσταση μπορεί να είναι κρυφή, αναίμακτη, χωρίς φεμινιστικά τσιτάτα και υστερικές κορώνες. Είμαι γυναίκα γιατί έμαθα να αγαπώ όλα αυτά που είμαι αλλά και όλα αυτά που θέλετε να είμαι……. Χαλάλι σας!''

Ομήρου Ι'