Το έργο και η συνέχεια ως υπερβατικά στοιχεία

Η ζωή ενός ανθρώπου κατά μέσο όρο διαρκεί 75-80 χρόνια. Ο μέσος άνθρωπος χαρακτηρίζεται από δύο χρονικές στιγμές, οι οποίες είναι και τα σημεία αναφοράς της ζωής του, τη στιγμή που γεννιέται και αυτήν που πεθαίνει.
Μέσω του έργου ένας άνθρωπος δύναται να μετατοπίσει τα σημεία αναφοράς από τη γέννηση και το θάνατο του, στο ενδιάμεσο, που είναι η ζωή του. Η αλλαγή του σημείου αναφοράς είναι μια υπέρβαση, γιατί πρακτικά υπερνικάται ο θάνατος μέσω του έργου. Το νοητικό σχήμα γίνεται ξεκάθαρο με το παρακάτω παράδειγμα. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ποιος ήταν ο Νεύτωνας, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν πότε γεννήθηκε και πέθανε. Αυτό οφείλεται στο προσφερόμενο έργο.

Το έργο είναι ικανό για την υπέρβαση του θανάτου λόγω της συνέχειας. Η συνέχεια είναι σύνθετος όρος, ο οποίος προκύπτει από το ''συν'' και το ''έχω'', όπου συν-έχω σημαίνει έχω μαζί, κατά το εργάζομαι και συν-εργάζομαι. Εάν έμενε στο έχω ο Νεύτωνας κανείς δε θα τον γνώριζε, επειδή στην πραγματικότητα δε θα μαθαίναμε ποτέ για το έργο του. Επέλεξε να συν-έχει προσφέροντας το έργο του στην ανθρωπότητα για να υπάρξει η συνέχεια, έτσι δεν εγκλωβίστηκε στο παρόν σπάζοντας τα δεσμά του εφήμερου και έγινε διαχρονικό. Όπως άλλωστε ανέφερε και ο ίδιος, «αν είδα πιο μακριά απ' τους άλλους, είναι επειδή πάτησα σε ώμους γιγάντων», άρα γνώριζε καλά τη σημασία της συνέχειας.