Ένα από τα διαχρονικά ζητήματα που προβληματίζουν τον άνθρωπο, είναι η αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Η προσέγγιση μας είναι λανθασμένη εξ αρχής, η αδυναμία εύρεσης του εντοπίζεται ακριβώς στο θέμα ότι η ζωή δεν έχει κάποιο προκαθορισμένο νόημα. Το ζητούμενο είναι να βρούμε το νόημα στη ζωή, όχι της ζωής.
Η σύγχυση έγκειται στο γεγονός ότι η ίδια η έκφραση ''νόημα της ζωής'', λόγω της κτητικής αντωνυμίας ''της'', υπονοεί πως η ζωή έχει κάποιο συγκεκριμένο και απόλυτο νόημα, το οποίο καλείται ο άνθρωπος να συλλάβει, κι ίσως ότι το νόημα αυτό μπορεί να είναι και κάτι έξω από τη ζωή την ίδια. Όμως, πως να κυνηγήσει και να κατανοήσει κανείς κάτι το οποίο δεν υφίσταται;
Στον αντίποδα, η έκφραση ''νόημα στη ζωή'' δηλώνει ξεκάθαρα ότι το όλο ζήτημα είναι υποκειμενική υπόθεση. Το νόημα στην προκειμένη περίπτωση καλείται να το δημιουργήσει ο καθ' ένας ξεχωριστά και θα είναι κάτι που θα υπάρχει μέσα στη ζωή αυτή, όπως ξεκάθαρα φαίνεται από την πρόθεση ''στη'', κι όχι κάτι εξωγενές.
Για έναν αθλητή το νόημα στη ζωή μπορεί να είναι ένα ολυμπιακό μετάλλιο, για κάποιον επιστήμονα η προαγωγή της επιστημονικής γνώσης, για έναν φιλόσοφο η αναζήτηση της αλήθειας (ή και του νοήματος στη ζωή), κλπ.
Είναι ξεκάθαρο πως έκαστος είναι ελεύθερος -και ίσως "υποχρεωμένος", θα 'λεγε κανείς- να πλάσει το δικό του νόημα στη ζωή κι έπειτα να αφοσιωθεί σε αυτό.
Η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στις δύο προσεγγίσεις είναι ότι στην πρώτη καλείσαι για αναζήτηση μιας αφηρημένης και αμφιβόλου υπάρξεως έννοιας, στην άλλη επωμίζεσαι με το χρέος να δημιουργήσεις το δικό σου νόημα μέσα στη ζωή και έπειτα να το επιδιώξεις με προσήλωση. Άρα πρακτικά, είναι η διαφορά μεταξύ των ρημάτων ''αναζητώ'' και ''δημιουργώ''
Θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να ειπωθεί πως το νόημα της ζωής είναι να βρεις νόημα στη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου