Η τόλμη της σκέψης και η σκέψη της τόλμης

Ενώ η ζωή είναι ένα δυναμικό πλαίσιο, ο άνθρωπος ρέπει στη στατικότητα και την αδράνεια, καθώς απαιτούν την ελάχιστη ενέργεια, ως μια ευσταθής ισορροπία.
Αυτό προκαλεί μια πνευματική καθίζηση κι έτσι τείνει να εκφυλίσει τη ζωή σε απλή ύπαρξη, αφού δεν υπάρχει παραγώμενο έργο. Η ανθρώπινη αδράνεια διακρίνεται ως εξής. Είναι η νοητική αδράνεια και η πρακτική, όπου η πρώτη είναι το να μην τολμάς να σκεφτείς, ενώ η δεύτερη να μη σκέφτεσαι να τολμήσεις.

Η υπέρβαση της αδράνειας διαχωρίζεται επίσης σε δύο φάσεις, στο νοητικό σκέλος και το πρακτικό και επιτυγχάνεται με την σκέψη της τόλμης σε πρώτη φάση και με την τόλμη της σκέψης σε δεύτερη. Έτσι είμαστε σε θέση να σπάσουμε τα φράγματα του μυαλού μας και να μετατρέψουμε τις δυνατότητες σε ικανότητες, μέσω της πράξης, που θα αλλάξουν την πραγματικότητα, γιατί στόχος δεν είναι να πετύχουμε ότι μπορούμε, αλλά ότι δεν μπορούμε. Με όραμα το αδιανόητο.

Η φωτογραφία πάρθηκε από εδώ.