Η ηθική ως το ''αισθητικά πρέπον''

Ενδεχομένως να είναι εφικτό να προσεγγίσουμε το πρέπον μέσω της αισθητικής και όχι μέσω της ηθικής.
Οι άνθρωποι είναι συνήθως αντιδραστικοί και στην αντίληψη τους η ηθική υποχρέωση είναι σαν κάτι επιβεβλημένο, καθώς συγχέουν το αναγκαίο με το αναγκαστικό, συνεπώς θεωρούν ότι είναι στο πλαίσιο του ''πρέπει''.
Η αισθητική, στον αντίποδα, κινείται στο πεδίο του αρεστού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια έμφυτη τάση στο να αισθάνονται αρεστοί και η αισθητική είναι κομβικός παράγοντας και στην εκπομπή και στη λήψη της αποζητούμενης αρέσκειας.
Είναι πιο ευχάριστο να αποσκοπείς σε μια ανώτερη αισθητική από το να καταπιέζεσαι από μια ανώτερη ηθική, που πολλές φορές μέσα στα κοινωνικά δεδομένα, είναι εκφυλισμένη ηθικολογία και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε, η πρώτη ενσωματώνει τη δεύτερη, γιατί τίποτα ανήθικο δε μπορεί να γίνει ποτέ αισθητικά κομψό.
Ίσως, εν τέλει, η ομορφιά όντως να σώσει τον κόσμο.
Όπου ομορφιά δεν εννοείται μονάχα το φυσικό κάλλος, αλλά το ευρύτερο αισθητικό κάλλος.