Είναι τρομακτικό το πόσο αγνώμονες μπορεί να γίνουμε, όχι από επιλογή ή εγγενή έλλειψη ευγνωμοσύνης, αλλά από συνήθεια. Σιγά σιγά αυτό που είναι πάντα εκεί είναι εν δυνάμει δεδομένο. Κάποιος που περνάει κάθε μέρα από την Ακρόπολη πλέον δε σταματάει να τη θαυμάσει, ξέρει ότι είναι εκεί, ξέρει ότι είναι υπέροχη και αξιοθαύμαστη, ένα αριστούργημα, αλλά τη βλέπει κάθε μέρα, ώσπου δε τη βλέπει πια, μονάχα την κοιτάζει μηχανικά και ασυναίσθητα και στο τέλος είναι απλά στο ''background''.
Η συνήθεια σκοτώνει τη σκέψη, λένε, αλλά επίσης διαβρώνει τις αισθήσεις και νεκρώνει τα συναισθήματα.
Εφ' όσον η συνήθεια σκοτώνει τη σκέψη, η σκέψη θα σκοτώσει τη συνήθεια και τα παράγωγα της.
Οφείλουμε να σκεφτόμαστε τακτικά αυτά για τα οποία είμαστε ευγνώμονες και να ευγνωμονούμε την ομορφιά που κοινωνούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου