Καλό ταξίδι, δάσκαλε!

Σε 'σένα που μας έμαθες να βλέπουμε τον ουρανό, κι όχι απλά να τον κοιτάζουμε.
Σε 'σένα που μας έδειξες το μεγαλείο σου ως Άνθρωπος μέσα από την ταπεινότητα σου ως χαρακτήρας.
Σε 'σένα που αγάπησες τα αστέρια με τόσο μεταδοτικό πάθος και μας έμαθες να διαβάζουμε το φως τους.
Πάντα έτσι αστροθεάμονα και μ' ένα ζεστό χαμόγελο θα σε θυμόμαστε, αγαπημένε δάσκαλε!
Σε ευχαριστούμε!

Παρά τις εντυπωσιακές του γνώσεις, μια κουβέντα που είχε πει μου είχε χαραχτεί περισσότερο από κάθε τι άλλο δικό του.

''Μόνο όσα μπορούμε να δώσουμε μας ανήκουν πραγματικά!''.

Σ' αυτόν που έδωσε τόσα πολλά, γιατί ήταν ένα κοίτασμα ανθρωπιάς και γνώσης!
Καλή ανάπαυση, κύριε Σειραδάκη.
Ad astra!