Κ

Η εικόνα είναι από την τηλεοπτική σειρά ''ο Ηλίθιος''

Οι χαρακτήρες και τα πρόσωπα της λογοτεχνίας και της τέχνης συνήθως είναι εμπνευσμένα και βασισμένα σε κάποιο υπαρκτό πρόσωπο ή είναι αλληγορικές αναπαραστάσεις κάποιας σκέψης ή ιδέας ή κάτι ενδιάμεσο, κλπ. Η ουσία είναι πως έχουν πηγή έμπνευσης (έστω μερικώς) την πραγματικότητα.
Ωστόσο, υπάρχουν μερικοί σπάνιοι, μεταξωτοί άνθρωποι, που δείχνουν να συνελήφθησαν και να γεννήθηκαν από την ιδέα και τη μορφή ενός λογοτεχνικού ήρωα. Η υφή τους προδίδει και προσδίδει κάτι εξωπραγματικό μέσα στην συμβατική μας πραγματικότητα.
Η ανωτέρω εικονιζόμενη είναι η Ναστάζια Φιλίπποβνα, από το έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ''ο Ηλίθιος''. Μια τραγική φιγούρα που το δράμα της είναι ότι την κέρδισε η κοινωνία και η ζωή. Την έπεισαν ότι είναι όλα όσα της καταλόγισαν και στο τέλος πείστηκε και η ίδια πως δεν της άξιζε τίποτα καλό και όμορφο στη ζωή, με αποτέλεσμα να ζήσει με τέτοιον τρόπο ώστε η ζωή της να είναι μια μορφή αυτοτιμωρίας, όπως θεωρούσε ότι άξιζε σε μια ηθικά έκπτωτη και αναίσχυντη γυναίκα. Βαθιά στον πυρήνα της, βέβαια, είναι αγνή και αγαθή, κάτι που εντοπίζεται και αναγνωρίζεται από τον κεντρικό ήρωα του έργου αμέσως, αλλά γίνεται φανερό και από διάφορες συμπεριφορές και σκέψεις της μέσα στο έργο.
Πέρα και πάνω από όσα της καταλογίζουν και την τραγωδία της την ίδια, είναι ένα ευγενές πλάσμα με αξίες και ηθική, ένα εκλεπτυσμένο και καλαίσθητο ον που αναγνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό, μεταξύ δικαίου και αδίκου και σωστού και λάθους, γιατί έχει ιδανικά.
Το μόνο λάθος της είναι ότι έκρινε λανθασμένα τον εαυτό της παρ' ότι είχε τα νοητικά εφόδια και την κρίση για να το αποφύγει, κάτι για το οποίο ευθύνεται το γεγονός πως δεν βρήκε εγκαίρως έναν άνθρωπο να της φερθεί ανθρώπινα και να της δείξει την αξία της αλλά και να εξομαλύνει τα τραύματα και τις φοβίες της. Ωστόσο, είναι ανθρώπινη, πολύ ανθρώπινη και το αποδεικνύει η στάση της απέναντι στον πρίγκιπα. Ένα πλάσμα ικανό για αυτοθυσία και αγάπη στην αγνότερη δυνατή μορφή της.
Η μοναδική αυτή ύπαρξη της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που θα μπορούσε να αποτελεί αρχέτυπο γυναίκας και ύμνο θηλυκής υπεροχής είναι σαν να ήταν πρότυπο και σπόρος της δικής σου σύλληψης.
Είσαι ένα πλάσμα που γεννήθηκε μέσα στα έργα του Ντοστογιέφσκι, με όλη την αριστοκρατική αίσθηση και γοητεία που συνοδεύει τους χαρακτήρες του να είναι σύμφυτα της ύπαρξης σου.
Είσαι όλα όσα ήταν και αυτά που δεν κατάφερε, μα της άξιζε, να γίνει.
Είσαι η εξιδανίκευση αλλά και η περηφάνια της Ναστάζια, γιατί εσένα δεν σε κέρδισε η ζωή.