Η έννοια της υπεργοήτευσης

Δύο έννοιες με τις οποίες είμαστε εξοικειωμένοι, είναι αυτές της γοητείας και της απογοήτευσης, αλλά παραβλέπουμε αυτήν της υπεργοήτευσης.
Ο χρόνος είναι καθοριστικής σημασίας και στις τρεις έννοιες.
Είναι αναγκαίος για το πρώτο στάδιο, αυτό της γοητείας. Εάν δε χαθεί ο απαραίτητος χρόνος με κάποιον άνθρωπο ώστε να ανακαλύψουμε όλες τις πτυχές και τα χαρακτηριστικά του, που θα λειτουργήσουν ελκτικά για εμάς, δεν είναι δυνατόν να μπούμε σε ένα πλαίσιο γοητείας.
Στη φάση της απογοήτευσης ο χρόνος δρα καταλυτικά, συμβάλλοντας στην υπέρβαση αυτού του αισθήματος, καθώς είναι μια φάση φθίνουσα με το χρόνο.
Περνώντας στην κατάσταση της υπεργοήτευσης τα πράγματα είναι θεμελιακά διαφορετικά. Ο χρόνος εξακολουθεί να είναι καθοριστικής σημασίας, η δράση του όμως είναι ενισχυτική στην εξέλιξη αυτής της φάσης. Υπάρχουν τρεις λόγοι για τους οποίους το πλαίσιο αυτό ενισχύεται και δεν φθίνει με το χρόνο, σε αντίθεση με την απογοήτευση.
Ο πρώτος είναι επειδή υπερστηρίζεται από την αγάπη, στην αφαιρετική της μορφή , η οποία είναι και αναγκαία συνθήκη για να επιτευχθεί η κατάσταση αυτή. Ο δεύτερος είναι επειδή υποστηρίζεται από την εμπάθεια και ο τρίτος επειδή στηρίζεται στην αμισεία.
Ενώ η φάση της απογοήτευσης και αυτή της υπεργοήτευσης έχουν ως προστάδιο τη φάση της γοητείας, είναι τελείως αντίθετες έννοιες και καταστάσεις. Η ύπαρξη της δεύτερης αποτρέπει τη δράση της πρώτης, επομένως αποκτά μια ανθεκτικότητα με το πέρας του χρόνου, αφού ενισχύεται με αυτόν, και γίνεται διαχρονική και μη αναστρέψιμη.