Μετά τους εφιάλτες

Χαρά: Ξύπνησα αναστατωμένη πάλι σήμερα..
Γιώργος: Γιατί; (ανήσυχος)
Χαρά: Είδα έναν εφιάλτη πάλι.
Γιώργος: Τι σε ανησυχεί;
Χαρά: Πολλά πράγματα, με θλίβει ο κόσμος όλος.
Γιώργος: Θα τον αλλάξουμε.
Χαρά: Πως;
Γιώργος: Με τις πράξεις μας.
Χαρά: Από που αντλείς τη σιγουριά σου;
Γιώργος: Από τη θέληση μου.
Χαρά: Κι από που πηγάζει η θέληση σου;
Γιώργος: Από εσένα.

(χρόνος)

Χαρά: Είσαι πάντα τόσο θετικός για όλα.
Γιώργος: Πως να μην είμαι όταν έχω τη χαρά μου δίπλα μου;
Χαρά: Κι όταν δεν είμαι δίπλα σου;
Γιώργος: Θα είμαι μαζί σου ακόμα κι όταν δεν είσαι κοντά μου. Η απόσταση είναι μονάχα χώρος, εμείς ανήκουμε στο Χρόνο.
Χαρά: Κι όταν ξυπνάω μέσ' στη νύχτα από εφιάλτες;
Γιώργος: Θα είμαι εκεί, να σου διαβάζω τα αγαπημένα σου βιβλία, όπως τώρα, για να ηρεμείς.
Χαρά: Όπως ο Δράκος;
Γιώργος: Στη Φωτεινή του.
Χαρά: Με ηρεμείς..
Γιώργος: (της χαμογελάει στοργικά)